جدا از حضور مقامات حکومتی بمناسبت روز دانشجودر دانشگاههای کشور برخی افرادو تشکلهای دانشجویی نیز به تحلیل وضعیت دانشگاه و دانشجوبان پرداختند. کانون تشکلهای دانشجویی در بیانیه ای گفته که دانشگاه امروز در ساحت رسمی‌اش در بسیاری موارد مجموعه‌ای‌ست از مدیران امنیتی، فرصت‌طلب‌های سیاسی، اساتید عقیم و تابع و تشکلهای وابسته و بسیاری از چماقدران امروز کت‌وشلوار پوشیده و لقب دکتر گرفته‌اند و مدیر دانشگاهی شده‌اند. در این بیانیه گفته شده در چنین وضعیتی چگونه باید زن زندگی آزادی را در دانشگاه‌ها تداوم بخشید این پرسشی است که عمدۀ مباحثات دانشجویان در یک سال گذشته را به خود اختصاص داده است.
این کانون گفته ما دانشگاه را به نفع تمامیت‌خواهان ترک نخواهیم کرد و برای تصاحب کوچکترین منافذ و امکانی در هر ساحتی که مجال تنفس و مقاومت برای‌مان فراهم کند مبارزه خواهیم کرد و علیه تمامیت‌خواهانِ اسلام‌گرا و به نفع جامعه‌ای انسانی، آزاد و برابر به‌کار خواهیم بست انها می افزایند قهر با ساختارهای رسمیِ موجود و تلاشی فعال برای استفاده از امکان‌هایش به نفع آرمان‌های زن زندگی آزادی و لذا . ما دانشگاه را همچون یک فضا با امکان‌هایی گشوده می‌نگریم و از این روی معتقدیم باید در دانشگاه و تمامی فضاهای بالقوه‌اش همچون کلاس‌های درس، شوراهای صنفی و انجمن‌های سیاسی و علمی، سلف‌های غذاخوری، خوابگاه‌ها، کتابخانه فعالانه حضور داشت و از آن سنگرهایی برای مقاومتی همه‌جانبه ساخت. در این میان زهرا رهنورد که قبلا رییس دانشگاه الزهرا بوده به همراه همسرش مهندس موسوی چهارده سال است که در حصر به سر میبرد در پیامی گفت حاکمان در ایامی که سرفصل تاریخ‌ساز جنبش زن‌زندگی‌آزادی است، آنچنان سرکوبی نسبت به دانشگاهیان انجام داده‌اند که در ایران بی‌سابقه بوده و فهرست سیاهی از رفتار خود در حافظه ملت ثبت کرده‌اند؛ وی افزود از جمله حمله مأموران نهادهای گوناگون و حراست به دانشجویان در صحن دانشگاه و حتی ورود به کلاس‌های درسی و تخریب وسایل آموزشی در برخی دانشگاه‌ها به ویژه دانشگاه هنر، اخراج اساتید و ضرب و شتم و ممنوع‌الورودی و تعلیق و اخراج دانشجویان، وادار کردن دختران دانشجو به پوشیدن اونیفورم‌هایی از نوع حجاب اجباری و دخالت در سبک لباس پسران دانشجو، وی افزود حاکمان با این کارنامه سیاه، آبروی خود را در سطح ملی و بین‌المللی به حراج گذاشته‌اند. وی ذر پایان میگویدتا کنون هیچ دولت و حکومتی در ایران نتوانسته جنبش دانشجویی را از اثرگذاری در سرنوشت ملت باز دارد و برعکس این دانشگاهیان بوده‌اند که با علم و فرهنگ و هنر، توسعه و روزآمدی، همراه با دفاع از عدالت، آزادی و استقلال ایران، پیوسته در خوف دولت‌های سرکوبگر، بیشترین تاثیر را داشته‌اند.
جمهوری اسلامی که سال گذشته از وسعت و گستردگی اعتراضات دانشجویان هراسان و شوک شده است اکنون سعی می کند با مهار و فشار هرچه تمامتر ریشه های این اعتراضات را بخشکاند امری که تاکنون محال بوده و نتیجه معکوس داده است.
