«یک حمله بی‌سابقه، یک هشدار روشن… و سایه‌ای سنگین از تهران تا صنعا و تل‌آویو.
حوثی‌های یمن، متحد کلیدی جمهوری اسلامی ایران، روز گذشته با پرتاب یک موشک بالستیک به سمت فرودگاه بین‌المللی بن‌گوریون، قلب تپنده حمل‌ونقل هوایی اسرائیل را هدف گرفتند.»
«به گزارش وال‌استریت ژورنال، موشک پرتاب‌شده پس از عبور از سامانه‌های دفاعی اسرائیل، در نزدیکی ترمینال اصلی فرودگاه فرود آمد و هشت زخمی برجای گذاشت. خطوط هوایی بین‌المللی پروازهای خود به تل‌آویو را لغو کردند و فرودگاه برای ساعاتی بسته شد. اما شاید مهم‌تر از ویرانی‌ها، این پیام بود: جمهوری اسلامی نه‌تنها در مرزهای خود، بلکه هزاران کیلومتر آن‌سوتر هم بازیگری مخرب است.»
«نخست‌وزیر اسرائیل، بنیامین نتانیاهو، این حمله را اقدام مستقیم از سوی ایران توصیف کرد. او هشدار داد که پاسخ اسرائیل نه‌فقط حوثی‌ها، بلکه تهران را نیز هدف خواهد گرفت. به نقل از تایمز اسرائیل، نتانیاهو گفت: پیامی که به تهران می‌فرستیم ساده است: هیچ جا برایتان امن نخواهد بود.»
«اما جمهوری اسلامی مطابق معمول، بلافاصله هرگونه دخالت مستقیم را رد کرد. عزیز نصیرزاده، وزیر دفاع جمهوری اسلامی، در حالی تهدید به پاسخ به حمله احتمالی اسرائیل کرد که همزمان جهان، تصاویر بقایای موشک صماد-۳ ساخت ایران را که توسط حوثی‌ها شلیک شده بود، می‌دید. تهران این روزها استاد انکار است: حمایت از حوثی‌ها؟ نه. ارسال پهپاد به روسیه برای جنگ علیه اوکراین؟ نه. تجهیز حزب‌الله لبنان؟ هرگز! اما واقعیت میدان جنگ، روایت دیگری دارد.»
«تحلیلگران در فایننشال تایمز و فارن‌پالیسی هشدار می‌دهند که جمهوری اسلامی از سال‌ها پیش، استراتژی جنگ نیابتی را به‌عنوان ابزاری برای گسترش نفوذش در منطقه برگزیده است. از حوثی‌های یمن گرفته تا حزب‌الله لبنان و گروه‌های شبه‌نظامی در عراق و سوریه. این بازی خطرناک، نه‌فقط همسایگان ایران، بلکه امنیت جهانی را تهدید می‌کند.»
«و در حالی که تهران میلیاردها دلار صرف تجهیز و آموزش گروه‌های نیابتی‌اش می‌کند، مردم ایران زیر بار فشار اقتصادی، سرکوب سیاسی و بحران‌های اجتماعی کمر خم کرده‌اند. مردمی که بارها و بارها در خیابان‌ها فریاد زدند: نه غزه، نه لبنان، جانم فدای ایران! اما گویا این صداها هرگز به گوش سیاست‌گذاران نظام نرسیده است.»
«حمله به فرودگاه بن‌گوریون، ضربه‌ای به امنیت هوایی اسرائیل بود، اما واقعیت این است که سیاست‌های جمهوری اسلامی به تهدیدی جهانی تبدیل شده‌اند. از سواحل مدیترانه تا دریای سرخ، بازوان نظامی جمهوری اسلامی در حال قدرت‌نمایی‌اند؛ بازوانی که هدفشان چیزی جز بی‌ثبات‌کردن منطقه نیست.»
«حمله حوثی‌ها به فرودگاه بن‌گوریون تنها یک هشدار بود؛ هشداری از طرف نیابت‌های تهران. منطقه‌ای که بیش از هر زمان دیگری نیازمند خویشتنداری، دیپلماسی و پاسخ قاطع جامعه جهانی است. آینده خاورمیانه در گرو تصمیم‌هایی است که امروز گرفته می‌شوند؛ تصمیم‌هایی که می‌توانند جنگ را از سایه‌ها به روی صحنه بکشانند… یا شاید، برای یک‌بار هم که شده، مسیر صلح را باز کنند.»
