فرشاد مومنى اقتصاددان و رئيس موسسه ى مطالعات دين و اقتصاد و از مشاورین اقتصادی میر حسین موسوی نخست وزیر سابق ایران که در حصر به سر میبرد در مصاحبه ای به انتقاد از تبلیغات و سیاستهای دولت روحانی پرداخت او در ارتباط با موضوع جنگ اقتصادى و اقدامات امريكا بر عليه ايران و عملكرد دولت و راهكار دولت برای عبور از بحران گفت برخى شوربختانه پى در پى حتى از سالها پيش بويژه سال ٩١و بعد از شدت گرفتن تحريم ها شرايط اقتصادى كشور را مقايسه مى كردند با فشارهايى كه در زمان جنگ حاكم بود .در واقع همان كسانى كه مدعى بودند فشارهايى كه اقتصاد ايران متحمل مى شو د از دوران جنگ تحميلى بيشتر است در جايگاه تصميم گيرنده و تخصيص منابع اقداماتی کردند كه در شرايط عادى هم اين واكنش در استاندارد ملی خيانتى بزرگ به منافع ملى محسوب مى شود و طنز بسيار تلخ برخى كه در آن تجربه ديده شد اين بود كه وزيرى كه آن خيانت را برملا كرده بود تنبيه و از تمام اركان ساختار قدرت هم هيچ كس نتوانست از آن وزير دفاع كند و در يك معنا قياس آن دوران سرشار از افتخار با اوضاع اقتصادى امروز بيشتر يك ابزار تبليغاتى است تا به اينكه مابه ازاى مشخصى داشته باشد .مومنى خاطر نشان كرد : در شرايط فعلى كسانى كه ادعا مى كنند كه شرايط حال حاضر به لحاظ فشارهايى كه به دولت وارد مى شود خيلى بيشتر از جنگ است بايد توضيح دهند كه مبناى سنجششان چه چيزى است و چه فشارى را در كدام حيطه نسبت به آن دوران با شدت بيشترى حس مى كنند
مومنى سپس به اين موضوع اشاره كرد كه اين خيلى خوب است كه در سطح نظام تصميم گيرى كشور احساس شود يك جنگ اقتصادى وجود دارد اما شرطش اين است كه بايسته هاى اين جنگ اقتصادى هم رعايت شود اگر اين ادعا رعايت نشود و ضد آن اقدام گردد باعث ايجاد يك هرج ومرج انديشه اى و تبليغاتى مى شود و هرگز دستاوردى براى دولت و ملت بوجود نمى آيد .مومنی با ابراز تاسف ياد آور شد كه به طور روز مره در بخشهاى گوناگون عملكرد اقتصادى ركوردهاى انحطاطى دوره احمدى نژاد پى در پى در حال شكسته شدن هستند ودر نهايت به اين نتيجه ميرسيم كه ذخيره ى دانايى موجود در نظام كارشناسى كشور هنوز هم خيلى بالاتر از پيچيدگى مسائل اقتصادى ماست اما هنگامى كه علم فصل الخطاب نيست و همچنين از تجربه اندوزى ها يادگيرى و عبرت وجود ندارد پس بايد گفت هم احمدى نژاد وهم روحانى حتى اگر هم تيم اقتصادى آنها صلاحيت كافى نداشتند و تنها اگر تجربه هاى دولت هاى خود را جدى مى گرفتند هم اكنون بسيارى از خطاهاى فاحشى كه در صحنه ى سياست گذارى اقتصادى موجود است مى توانست به واقعيت تبديل نشود .مومنى در همين زمينه ود ر خصوص عملكر د اقتصادى دو دولت مذكور آن را فاجعه آميز خواند و افزود :عالى ترين فرصت ها در اين دو دولت تبديل به بدترين تهديد ها شد ولى همچنان اميدى هست كه هنوز ذخيره ى دانايى در كشور مشاهده مى شود .
وی به پيش بينى هاى منتقدان سياست هاى اقتصادى هر دودولت توجه مى كند و تاكيد دارد بيش از ٩٥ درصد پيش بينى هاى مطروحه عيناً اتفاق افتاده پس معلوم مى شود كه كشور ذخيره ى دانايى كافى هم براى درك ريشه هاى گرفتاريهاى اقتصادى و هم براى خروج از آنها دارد .مومنى مجدداً ابراز تاسف مى كند از رفتار برخى مسؤولان كشور كه به جاى اينكه توصيه ها و راهكارها را جدى گرفته مى گويند :منتقدان راه كارى ارائه نمى دهند اين در واقع يك خلافگويى بزرگ و يك فرار رو به جلوى غم انگيز و فاجعه آميز براى كشور است .در آخر مومنى به اين موضوع اشاره مى كند كه در حال حاضر برا ى حل بحران به يك برخورد برنامه اى به واسطه ى باز آرايى ساختار نهادى ضد توسعه اى و ضد مردم و ضد توليد كنندگان كنونى احتياج داريم و آن هم چيزى است كه هر روز كه از دست برود براى كشور هزينه هاى هنگفت و خسارت هاى جبران ناپذيرى را بوجود مى آورد
