ابراهیم رییسی که با سونامی تظاهرات در ایران روبرو شده است و در هراس از این موقعیت عملا در نیویورک نتوانست با خبرنگاران خارجی مصاحبه مهمی انجام دهد . کریستین امانپور خبرنگار شهیر سی ان ان که از مدتها قبل برای این مصاحبه تلاش کرده بود ناگهان برخلاف سنت سالهای گذشته روسای جمهور ایران با تقاضا برای پوشیدن روسری برای انجام مصاحبه روبرو شد و چون پیشنهادی بود که در اخرین لحظه مطرح شده بود ان را رد کرد ولی مشخص بود که انها نمیخواستند رییسی با وی مصاحبه کند و بیشتر بهانه ای برای عدم انجام مصاحبه بود خود وی با انتشار رشته توییتی گفت برنامه گفت‌وگوی تصویری با ابراهیم رئیسی رییس‌جمهور ایران به‌خاطر پیشنهاد غیرمنتظره داشتن روسری از سوی تیم همراه وی، انجام نشده است.این نخستین گفت‌وگوی رئیسی در خاک ایالات‌متحده می‌توانست باشد که در جریان حضور در مجمع عمومی سازمان ملل متحد صورت می‌پذیرفت. پس از هفته‌ها برنامه‌ریزی و ۸ ساعت وقت برای برپایی تجهیزات ترجمه، چراغ‌ها و دوربین‌ها آماده مصاحبه شدیم، اما خبری از رییس‌جمهور ایران نشد. حدود۴۰ دقیقه پس از زمان تعیین‌شده برای گفت‌وگو، یکی از دستیاران رئیسی آمد و به من اعلام کرد برای انجام این گفت‌وگو لازم است روسری سر کنم. من مودبانه این پیشنهاد را رد کردم و توضیح دادم ما در نیویورک هستیم؛ جایی که هیچ قانون و سنتی در مورد استفاده از روسری وجود ندارد.دستیار رییس‌جمهور ایران به روشنی گفت: اگر روسری نداشته باشم، این گفت‌وگو انجام نخواهد شد. من این شرط بی‌سابقه را نپذیرفتم و مصاحبه انجام نشد.
مشخص است که رییسی در هراس بود که با پرسشهای چالشی روبرو شود و نتواند از عهده ان براید.
رییسی همچنین در مصاحبه خبری که یک ساعت به طول انجامید اجازه حضور خبرنکاران رسانه های اصلی امریکایی از جمله نیویورک تایمز و واشنگتن پست را داد و شرط کرده بودند که در مورد اعتراضات سوال نکنندولی بالاخره وی در مورد یک سوال خبرنگاران در مورد تظاهرات کنونی گفت اعتراضات چه صنفی باشد چه درباره مسایل مختلف ، همواره بوده و هست و شنیده میشود. اما باید میان اعتراض و اغتشاش تفاوت گذاشت؛ هیچ کس اغتشاش را قبول ندارد. امروز آزادی بیان در جمهوری اسلامی ایران به نحوی است که در محافل عملی و سیاسی و فرهنگی و رسانه‌ها نظرات مختلف مطرح میشود، اما اعتراض با اغتشاش متفاوت است.
این در حالیست که حکومت کوچکترین اعتراضی را برخورد سرکوبگرانه میکند و نه تنها صدای اعتراضات شنیده نمیشود بلکه به انحا مختلف این صداها خفه میشود زیرا اگر صدای اعتراضات شنیده میشد که اکنون رییسی نمیتوانست رییس جمهور ایران باشد.
