بحران سیاستهای رفاهی در ایران، تقبیح سیاست صدقه برای توجیه شکست سیاست رفاهی دولت روحانی

علی ربیعی سخنگوی دولت و وزیر سابق تعاون درسخنانی که در سمینار مربوط به رفاه و تامین اجتماعی ایران برگزار شد
گفت سیاست رفاهی امروزه به منزله بخشی از اداره و حکمرانی جامعه دارای اهممیت است .وی افزود در کشورهایی که بی سامانی سیاسی وجود دارد و ما هم از این دسته هستیم چالش ها و رقابت های سیاسی هم در این حوزه قرار می گیرد. وی افزود در دوره احمدی نژاد به سمت سیاست های رفاهی صدقه ای رفتیم. که این هم یک دوره است که منزلت را نمی بینیم. پیش بینی می کنم که در آینده سیاسی ایران و به طور غلیظی در چهار سال آینده به سیاست رفاهی صدقه ای بازگشت خواهیم کرد و این سیاست به طور جدی در نیمه دوم ۱۴۰۰ و ۱۴۰۱ دنبال خواهد شد سیاست صدقه ای، شیرین است و جامعه به لایک و هورا می رسد.
وی با نقد سیاست صدقه ای گفت سیاست رفاهی مبتنی بر دیدگاه ایجاد عدالت اجتماعی و برقراری فرصت برابر برای همه ایرانیان که باید منجر به توانمند کردن همه مردم شود مدنظر است.
وی گفت از طرفی دیگر چون کشورهای در حال گذار مدام دچار تلاطم های ناامنی هستند خیلی خیال پردازانه است که فکر کنیم ما به سیاست ناب توانمندسازی می رسیم.
وی افزود رفاه، توسعه و ثبات سه ضلعی هستند که نیاز داریم. رشد و رفاه باید ذیل توسعه تعریف شوند. دادن فرصت برابر اجتماعی و توزیع عدالت در دراز مدت از ناامنی جلوگیری می کند. وی افزود سیاست رفاهی نمی تواند بخشنامه ای باشد. سیاست رفاهی صدقه ای که فرق می کند و پول پاشی است.وی گفت هیچ سیاست رفاهی را بدون درگیرکردن نخبگان سیاست گذاری و جامعه مخاطب نمی توانیم به جلو ببریم.وی افزود من معتقدم که در بحث اجتماعی گشایش هایی ایجاد خواهد شد و سیاست های رفاهی صدقه ای به شدت گسترش خواهد یافت؛ چون سیاست رفاهی توانمندساز نیازمند سرمایه اجتماعی بالاست و نیازمند اعتماد به این نوع سیاست هاست.
سخنان ربیعی در پایان کار عملا مهر پایان بر کار دولت روحانی زده است و سیاست ابراهیم رییسی را در اینده سیاست رفاه صدقه ای و پول پاشی توصیف کرده است . این در حالیست که سیاست ناموفق روحانی در عدم تامین نیازهای جامعه سبب شد جریانهای محروم جامعه را در حال حاضر بدنبال وعده های رفاهی ابراهیم رییسی رفته اند و اکنون ربیعی شکست دولت روحانی را تقبیح سیاست پول پاشی سعی کرده پنهان سازد. هر چند دولت رییسی هم متوجه خواهد شد که بدون تنش زدایی در سیاست خارجی نمی تواند سیاست رفاهی مناسبی داشته باشد