موضوع اغما و قرار گرفتن در آستانه مرگ بهنام محجوبی یکی دیگر از زندانیان عقیدتی جمهوری اسلامی بار دیگر خشونت و کوتاهی قوه قضائیه در حفظ حقوق زندانیان را به صدر اخیار رسانه‌های فارسی زبان تبدیل کرده لست..
بهنام محجوبی یکی از دراویش زندانی است که مدت چند سال است در زندان بسر می‌برد و زیر شکنجه قرار داشته است.وی سال گذشته نیز با زور و کتک به تیمارستان امین آباد منتقل شده بود . وی در چند روز گذشته بخاطر مسمومیت دارویی که در بهداری زندان اوین به او داده شده بود به بیمارستان لقمان منتقل شد ولی در آنجا بخاطر اشتباه در انجام عملیات پزشکی وی به حالت اغما فرو رفت . به مادرو همسر وی اجازه ملاقات نداده بودند . تاانکه در اواخر شب گذشته در حالیکه به موجوی سی درصدی از لحاظ علایم پزشکی تبدیل شده بود با دستور مقام قضایی و بخاطر تبلیغات رسانه ای به مادرش اجازه ملاقات داده شد
برخی اخبار حاکی از این است که بهنام محجوب به خاطر کمک به فرار یکی از دوستانش به سختی شکنجه شده و تحت فشار قرار گرفته است.
بنا به گفته‌ی ناظران، بهنام محجوبی یکی از تازه‌ترین قربانیان رژیم جمهوری اسلامی است که در فضای مبهم اطلاع‌رسانی در خصوص زندانیان در ایران، و در سکوت خبری، در وضعیت جسمی وخیمی قرار گرفته است.
جمهوری اسلامی ایران همواره ادعا می‌کند که به بهترین شکل ممکن حقوق زندانیان را مراعات می‌کند و زندانیان جمهوری اسلامی از بهترین شرایط برخوردارند.
پیش از این محمدجواد لاریجانی رئیس ستاد حقوق بشر ایران تا جایی در این زمینه پیش رفته بود که ادعا می‌کرد بالاترین سطح حقوق بشر در زندان‌های جمهوری مراعات می‌شود و میزان رعایت حقوق بشر زندانیان‌در ایران، باید الگویی برای دیگر کشورها در زمینه رعایت حقوق بشر باشد.
علاوه بر مادر بهنام محجوب، همچنین دو‌نفر دیگر از مادران زندانیان سیاسی من جمله مادر پویا بختیاری و مادر ابراهیم‌کتابدار از مادران زندانیان و‌نیز کشته شدگان جمهوری اسلامی برای همدردی با مادر بهنام محجوبی در کنار وی در بیمارستان لقمان‌خضور یافته‌اند
برخی ناظران اظهار می‌دارند که مادران زندانیان سیاسی در ایران و کنشگری علنی آنها علیه جمهوری اسلامی، که با اعتراض خاموش مادر ستار بهشتی اغاز شد و شکل جدیدی از اعتراض سیاسی مادران کشته‌شدکان جمهوری اسلامی را رقم زد و بعدها با عمل سیاسی – اجتماعی سهراب اعرابی ادامه یافت اقدام تازه‌ای در جمهوری اسلامی است که می‌تواند در اینده‌ی نه چندان دور شکل‌دهنده یک موج سیاسی اعتراضی صلح امیز با محوریت مادرانی باشد که فرزندان آنها قربانیان ظلم و خشونت جمهوری اسلامی هستند.
