کمیته نوبل واقع در اسلو پایتخت نروژ، روز جمعه ۱۸ مهر برابر با ۱۰ اکتبر نام «ماریا کورینا ماچادو» از ونزوئلا را به عنوان برنده جایزه صلح نوبل در سال ۲۰۲۵ میلادی اعلام کرد.
کمیته نوبل نروژ اعلام کرد ماریا کورینا ماچادو، رهبر مخالفان ونزوئلا، به پاس فعالیت‌هایش در مبارزه با دیکتاتوری در این کشور برنده جایزه نوبل صلح سال ۲۰۲۵ شده است.
در بیانیه این کمیته آمده است این جایزه به‌دلیل «تلاش‌های خستگی‌ناپذیر او در ترویج حقوق دموکراتیک مردم ونزوئلا و مبارزه‌اش برای گذار عادلانه و مسالمت‌آمیز از دیکتاتوری به دموکراسی» به ماچادو اهدا می‌شود.
کمیته نوبل افزود ماچادو «شعله دموکراسی را در میان تاریکی فزاینده زنده نگه داشته است».
ماچادو رهبر مخالفان نیکلاس مادورو، رییس‌جمهوری ونزوئلا، به شمار می‌رود. مادورو که به تقلب در انتخابات ریاست‌جمهوری ونزوئلا متهم شده، با بحران مشروعیت بین‌المللی دست و پنجه نرم می‌کند.
ماچادو در دو دهه گذشته یکی از چهره‌های برجسته جنبش دموکراسی‌خواهی در ونزوئلا بوده استو او در ابتدا با تاسیس سازمان «سوماته» برای برگزاری انتخابات آزاد و منصفانه مبارزه کرد و بعدها رهبری نیروهای مخالف دولت را بر عهده گرفت.
کمیته نوبل در ادامه بیانیه خود از ماچادو به‌عنوان نمونه‌ای «استثنایی از شجاعت مدنی در آمریکای لاتین» یاد کرد و افزود: «او توانسته اپوزیسیونی را که زمانی به‌شدت دچار تفرقه بود، حول یک خواسته مشترک که برگزاری انتخابات آزاد و استقرار حکومتی مردمی است، متحد کند.»
ماچادو سال گذشته از سوی ائتلاف مخالفان به‌عنوان نامزد انتخابات ریاست‌جمهوری معرفی شد، اما حکومت ونزوئلا صلاحیت او را رد کرد.
او سپس به حمایت از ادموندو گونزالس اوروتیا، نامزد مورد حمایت احزاب مخالف، پرداخت و صدها هزار داوطلب را برای نظارت بر روند انتخابات سازمان‌دهی کرد.
هرچند نظرسنجی‌ها از پیروزی گونزالس حکایت داشتند، اما در نهایت نهاد انتخاباتی ونزوئلا مرداد ۱۴۰۳ اعلام کرد مادورو با کسب ۵۱ درصد آرا برای بار سوم به‌عنوان رییس‌جمهوری این کشور انتخاب شده است.
ماچادو نتیجه انتخابات را نپذیرفت و به مبارزه علیه مادورو ادامه داد. او با وجود تهدیدهای جانی کشورش را ترک نکرده و همچنان در ونزوئلا مانده است، اما به‌دلیل شدت گرفتن سرکوب‌ها از سوی حکومت، ناچار است در مخفی‌گاه زندگی کند.
ماچادو در ماه‌های اخیر از مواضع دونالد ترامپ، رییس‌جمهوری آمریکا، تمجید کرده است.
او ۲۴ شهریور با اشاره به تنش‌های فزاینده میان کاراکاس و واشینگتن تاکید کرد ترامپ «بزرگ‌ترین فرصتی» است که اپوزیسیون ونزوئلا در اختیار دارد.
این خبر در حالی اعلام شد که در چند ماه اخیر، کمپین گسترده‌ای در شبکه‌های اجتماعی در جریان بود و حتی حمایت برخی کشورها را نیز جلب کرده بود تا نام دونالد ترامپ، رئیس جمهور ایالات متحده، امسال به عنوان برنده این جایزه معتبر جهانی اعلام شود.
ترامپ نیز صراحتاً از تمایل خود برای دریافت جایزه‌ای سخن گفته بود که چهار نفر از اسلافش (باراک اوباما در سال ۲۰۰۹، جیمی کارتر در سال ۲۰۰۲ میلادی، وودرو ویلسون در سال ۱۹۱۹ و تئودور روزولت در سال ۱۹۰۶) آن را دریافت کرده بودند.
همه آنها به جز کارتر، این جایزه را در دوران ریاست جمهوری خود دریافت کردند و اوباما کمتر از هشت ماه پس از تصدی سمت ریاست جمهوری به عنوان برنده جایزه معرفی شد؛ همان موقعیتی که ترامپ اکنون در آن قرار دارد.
گفته می‌شود که یکی از آخرین تلاش‌های دونالد ترامپ برای کسب این جایزه، نهایی کردن توافق غزه آنهم تنها یک روز قبل از اعلام نام برنده این جایزه بود.
با این وجود به نوشتۀ روزنامه نروژی VG، این اقدام دیر انجام شده است زیرا کمیته نوبل تصمیم خود درباره برنده امسال را روز دوشنبه (قبل از اعلام توافق) گرفته بود و بعید است که در تصمیمی که معمولاً ماه‌ها بر سر آن بحث می‌شود، در آخرین لحظه تغییر کند.
