در پنجاه و چهارمین هفته از کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» شماری از زندانیان زندان گنبدکاووس نیز به این کارزار پیوستند.
بر اساس بیانیه ای که اعضای این کارزار در زندان‌های مختلف ایران آن را امضا کرده‌اند امروز سه‌شنبه ۱۶ بهمن ۱۴۰۳ در ۳۵ زندان سراسر کشور برای پنجاه و چهارمین هفته متوالی زندانیان در اعتراض به صدور احکام اعدام دست به اعتصاب غذا زدند.
در این بیانیه که خطاب به «هموطنان» منتشر شده آمده است: «شماری از زندانیان سیاسی زندان وکیل‌آباد مشهد که پیش‌تر برخی دیگر از زندانیان آن به این کارزار پیوسته بودند، در هفته گذشته با این کنش جمعی زندانیان علیه اعدام اعلام همبستگی کرده و به کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام پیوستند.»
نویسندگان این بیانیه با اشاره به اعدام بیش از ۳۰ زندانی از ابتدای بهمن ماه سال جاری تاکنون از جمله یک زندانی زن در زندان خرم‌آباد نوشته‌اند: « در اقدامی ضدانسانی دیگر، منوچهر فلاح، زندانی سیاسی و از اعضای کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام که در زندان لاکان رشت محبوس است، به اتهام محاربه در یک روند دادرسی بسیار ناعادلانه، مبهم و بدون حضور وکیل، توسط شعبه ۲ دادگاه انقلاب رشت محکوم به اعدام شده است.»
اعضای کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام بر این باورند که «هدف حکومت از این احکام و اتهامات خودسرانه و سیستماتیک، ایجاد وحشت در جامعه و جلوگیری از اعتراضات خیابانی و قیام است.
این زندانیان «همبستگی و اتحاد مردم در مقابله با احکام ضدانسانی اعدام در هفته‌های گذشته» را «مثال‌زدنی» توصیف کرده و نوشته‌اند: «به‌طوری که کارزار داخلی و بین‌المللی علیه اعدام زندانیان سیاسی محکوم به اعدام، ابعاد گسترده‌ای پیدا کرده است؛ که خود نشان‌دهنده‌ی اعتراض به تمامیت حکومت مستبدی است که بدون اعدام دوام نمی‌آورد.»
این بیانیه تاکید می‌کند که «کارزار نه به اعدام در سراسر ایران و اعتصاب غذای سه‌شنبه‌های زندانیان، در حال تبدیل شدن به یک کنش همگانی است و هر هفته نیز گسترش می‌یابد. باشد که این کارزار، کمک ناچیزی به مبارزات آزادی‌خواهانه‌ی مردم و جوانان دلیر و بی‌باک برای آزادی میهن اسیرمان و رفع فساد و تبعیض باشد.»
اعضای کارزار، از تمامی فعالیت‌های حمایت‌گرانه در سالگرد کارزار “سه‌شنبه‌های نه به اعدام” در فضای اجتماعی و رسانه‌ای و همچنین در تجمعات خارجی و داخلی اقشار مختلف قدردانی کرده و ابراز امیدواری کرده‌اند که این حمایت‌ها، که در راستای دفاع از حق حیات و مبانی حقوق بشر است، تداوم داشته باشد.
