به گزارش هرانا و شبکه حقوق بشر کردستان، بر اساس حکمی که اخیرا توسط شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی ابوالقاسم صلواتی صادر و صبح روز یکشنبه ۲۰ آبان به وکلای مدافع وریشه مرادی ابلاغ شده، وی از بابت اتهام “بغی” به اعدام محکوم شده است.
وریشه مرادی در تاریخ ۱۰ مردادماه ۱۴۰۲، توسط نیروهای امنیتی در حومه سنندج بازداشت شد. وی نهایتا در تاریخ ۵ دی ماه ۱۴۰۲، با اتمام مراحل بازجویی از بازداشتگاه وزارت اطلاعات موسوم به بند ۲۰۹ زندان اوین به بند زنان این زندان منتقل شد.
گفته می‌شود جلسات دادگاه این زندانی سیاسی در تاریخ‌های ۲۷ خرداد و ۱۴ مهر ۱۴۰۳ برگزار و حکم اعدام نیز روز یکشنبه، ۲۰ آبان به وکلای وی ابلاغ شده است. در جلسات دادگاه وی اجازه دفاع از خود را نداشته و قاضی صلواتی حتی به وکلای او نیز اجازه دفاع نداده است. همچنین وکلای پرونده که پیش‌تر از حق مطالعه پرونده محروم شده بودند، پس از پایان دومین جلسه دادگاه، تنها به مدت چند ساعت موفق به مطالعه پرونده موکل‌شان شدند.
به گزارش شبکه حقوق بشر کردستان، صدور حکم اعدام برای وریشه مرادی در حالی صورت گرفته که پیش‌تر در کیفرخواست صادره، اعمال ماده ۲۸۸ قانون مجازات اسلامی درخواست شده بود که مجازات آن حداکثر ۱۵ سال حبس است. اما قاضی صلواتی در روندی غیرقانونی، حکم اعدام را بر اساس ماده ۲۸۷ این قانون صادر کرده است. وی همچنین از تاریخ ۱۷ اردیبهشت سال جاری این زندانی سیاسی را از حق ملاقات با خانواده محروم کرده بود.
طبق ماده ۲۸۸ قانون مجازات اسلامی، «هرگاه اعضای گروه باغی، قبل از درگیری و استفاده از سلاح، دستگیر شوند، چنانچه سازمان و مرکزیت آن وجود داشته باشد، به حبس تعزیری درجه سه و در صورتی که سازمان و مرکزیت آن از بین رفته باشد، به حبس تعزیری درجه پنج محکوم می‌شوند.»
اما بر اساس ماده ۲۸۷ این قانون «گروهی که در برابر اساس نظام جمهوری اسلامی ایران، قیام مسلحانه کند باغی محسوب می‌شود و در صورت استفاده از سلاح، اعضای آن به مجازات اعدام محکوم می‌گردند».
وریشه مرادی، عضو جامعه زنان آزاد شرق کردستان (کژار)، اهل سنندج است . او در تاریخ ۱۰ مرداد ۱۴۰۲ توسط نیروهای وزارت اطلاعات با خشونت و تیراندازی هنگام بازگشت از کرمانشاه در ورودی سنندج بازداشت شد. وی پس از ۱۳ روز بازداشت در سنندج، به بند ۲۰۹ زندان اوین منتقل و تحت فشار و شکنجه برای اعتراف اجباری قرار گرفت و پس از ۵ ماه نگهداری در سلول انفرادی، در تاریخ ۵ دی ۱۴۰۲ به بند زنان زندان اوین انتقال یافت.
بر اساس یک گزارش سازمان حقوق بشری هه‌نگاو در بهمن ۱۴۰۲، وریشه مرادی، معروف به “جوانا سنه”، اهل سنندج (سنه) و زندانی سیاسی محبوس در بند زنان زندان اوین، توسط بازپرس شعبه ۵ دادسرای عمومی و انقلاب تهران بابت اتهام “بغی” از طریق عضویت در حزب حیات آزاد کُردستان “پژاک” مورد تفهیم قرار گرفت.
این زندانی سیاسی همچنین در تاریخ ۱۴ مرداد ۱۴۰۳، در اعتراض به صدور حکم اعدام برای پخشان عزیزی و شریفه محمدی در دادگاه حاضر نشد. او پیش‌تر در دفاعیه‌ای که در سایت “بیدارزنی” منتشر شد، اعلام کرده بود که در اعتراض به صدور این احکام از حضور در دادگاه امتناع می‌کند.
وریشه مرادی در تاریخ ۱۹ مهر ۱۴۰۳ همزمان با روز جهانی مبارزه علیه مجازات اعدام در اعتراض به صدور و اجرای احکام اعدام از طرف جمهوری اسلامی ایران به مدت ۲۰ روز در زندان اوین تهران دست به اعتصاب غذا زده بود. وی چند روز پیش به دلیل مشکلات گوارشی در پی اعتصاب غذا به یکی از مراکز درمانی خارج از زندان منتقل و پس از یک شب بستری شدن به زندان اوین بازگردانده شد.
به گزارش شبکه حقوق بشر کردستان، این فعال زن کُرد پس از آغاز اعتصاب غذای خود، طی نامه‌ای که در سایت‌های خارج از کشور منتشر شد نوشته بود: «اجازه ندهید جنگ‌های فرامرزی بر موضوع سرکوب‌های داخلی جامعه سایه بیفکند. ما به هر قیمتی که شده، اجازه نخواهیم داد صدای مبارزان داخلی که شجاعانه ایستاده‌اند در هیاهوی جنگ‌ها و ماجراجویی‌های بی‌فرجام گم شود.» وی همچنین تأکید کرده بود که در حمایت از کمپین‌های جهانی “نه به اعدام” دست به اعتصاب غذا زده است.
