با انکه امار مرگ رسمی مبتلایان در ایران روز به روز افزایش میابد و به مرزهای چهار صدنفر نزدیک میشود و آمار غیر رسمی از دو هزار نفر سخن میگوید و میزان مبتلایان را به حدود هشت هزار نفر رسیده است .عدم تعطیلی بسیاری از مشاغل کارگری انتقادات زیادی را به دنبال داشته است. برخی از فعالان حوزه‌ی کارگری تاکید دارند که در حاالی که تنها بیماری چند نماینده‌ی مجلس آن هم در حالی که تمامی آنها اقدام به انجام تست کرونا کرده بودند، مجلس را به تعطیلی کشانده است، اما کارگران مجبور هستند که با وجود دسترسی نداشتن به امکانات تشخیصی و همچنین محافظتی سر کار بروند. در همین حال این کارگران در صورت مبتلا شدن نه تنها امکانات درمانی در اختیار ندارند، بلکه در صورت ابتلا به علت مشکلات اقتصادی که با آن گریبانگیر هستند ناگزیر از ادامه فعالیت خود هستند که در نهایت به بیماری و آلودگی تعداد بیشتری و حتی آلوده کردن بیشتر جامعه منجر میشود. دولت هم به این دلیل که چنین دغدغه‌ای ندارد و هم به این دلیل که امکان دسترسی مناسبی به این افراد و برنامه‌ریزی برای آنها ندارد، از هرگونه کمک حمایتی به این افراد خودداری می‌کند.
این در حالی است که حتی برخی مشاغل آزاد نیز با اشاره به عدم امکان تعطیلی بازار، تاکید دارند به علت مشکلات اقتصادی قادر به تعطیلی مشاغل خود نیستند و مجبورند همچنان در محل کار خود حضور پیدا کنند.
فقدان نظام سلامت فراگیر در کشور و همچنین فقدان بیمه فراگیر برای بسیاری از مشاغل هواره مورد انتقاد کارشناسان اجتماعی و سلامت قرار دارد. دولت‌ها در جمهوری اسلامی هوره به علت فقدان بودجه مناسب برای چنین اقداماتی از این کار سر باز زده‌اند اما این بهانه در حالی است که حتی تامین اجتماعی نیز با وجود اینکه متولی اصلی تامین بیمه فراگیر در کشور است بیشتر گرفتار فساد مالی و ساختاری است تا تامین امکان بیمه فراگیر برای عموم مردم.فقدان سرماه‌گذاری درست در هلدینگ های زیر مجموعه‌ی تامین اجتماعی که عمدتا ناشی از فساد گسترده در شستا که شرکت سرمایه‌گذاری تامین اجتماعی است از جمله اصلی‌ترین مواردی است که به جای ایجاد بیمه فراگیر بیشتر درگیر فساد شده است که در نهایت به هدررفت سرمایه‌های این سازمان عریض و طویل منجر شده است.
گرچه کارشناسان تامین اجتماعی تاکید دارند که تامین اجتماعی در حال حاضر نیز دارد جور دولت در کم‌توجهی به نظام درمان و سلامت را نیز می‌کشد اما واقعیت این است که با وجود طلبکاری تامین اجتماعی از دولت، این سازمان بیشتر به خاطر فساد داخلی و کم توجهی به ایجاد و توسعه‌ی سرمایه‌گذاری سالم در سازمان از تامین بیمه همگانی برای مردم عاجز است تا طلب‌های سازمان از دولت. در همین حال بسیاری از کسبه بازار با تاکید بر اینکه در صورت تعطیلی فروشگاه‌های‌شان امکان ادامه زندگی و تامین مایحتاج روزانه‌ی خود را ندارد گقفته‌اند اگر دولت هزینه‌ی زندگی آنها را برایشان واریز کند آنها نیز فعالیت خود را متوقف خواهند کرد.
به گفته‌ی برخی از کارشناسان اجتماعی، وجود بیمه فراگیر این امکان را برای افراد و دولت‌های فراهم می‌کند که در صورت اصطراری شدن شرایط بتوانند با وجود توقف اضطراری فعالیت‌ها اقدام به دریافت کمک‌های حمایتی در صورت توقف فعالیت‌های کنند، اما علاوه بر آنکه چنین امکانی در ایران برای کارگران و نیز دیگر فعالان حوزه‌های مختلف اقتصادی فراهم نیست، دولت‌ها در این تمرکز خود را به جای ایجاد بیمه فراگیر و دايمی بر کمک‌های حمایتی مقطعی متمرکز کرده‌اند که علاوه بر آنکه تعهدی برای دولت ایجاد نکند، در شرایط خاص سیاسی نیز بتواند از این اقدامات برای افزایش مشروعیت مقطعی خود دریافت امتیاز از مردم در انتخابات و غیره استفاده کند.
