به گفته رسانه های ایران فرهاد دژپسند ، وزير اموراقتصاد و دارايى جمهوری اسلامی گفت در ده ماهه ى سال جارى ، در ايران ميزان سرمايه گذارى خارجى نسبت به مدت مشابه سال گذشته پنجاه درصد افزايش داشته و به ٤/٥ ميليارد رسيده است ، این ادعا با پرسشهای متعددی مواجه شده است از جمله اینکه با توجه به تحريم هاى اخير و بسته بودن اكثر كانال هاى مالى بين المللى حتى در زمينه ى واردات دارو و مايحتاج اساسى ، اين آمار چگونه و تا چه ميزان مى تواند حقيقت داشته باشد . در این میان مجيد رضا حريرى ، رئيس اتاق بازرگانى ايران و چين ، در مصاحبه ای از وزير اقتصاد درخواست كرده تا آدرس سرمايه گذارى هاى خارجى مذکوررا بدهد . حريرى در خصوص آمار اعلامى توسط وزير اقتصاد و ميزان قابل اعتنا و اتكا بودن اين آمار گفت البته اگر وزير اقتصاد آمار ى دهد حتماً قابل اعتناست و اطلاعات او از من بيشتر است ، در هر صورت قطعاً نياز است كه يك فهرست اجمالى از سرمايه گذاريهايش ارائه شود ، ساليان درازى است كه دائم آمار مى دهيم كه فلان قدر سرمايه ى خارجى جذب كرده ايم ، ولى در نهايت كه نگاه مى كنيم در طى اين سی سال گذشته متوسط جذب سرمايه گذارى خارجى ما بيشتر از ٢/٥ ميليارد دلار در سال نبوده كه آن هم در حوزه ى نفتى صورت گرفته است ، در حال حاضر بعيد مى دانم كسى در حوزه ى نفت ما سرمايه گذارى كرده باشد زيرا حوزه ى نفت ما حوزه ى تحريمى است و هركس هم كه در اين حوزه فعال بوده و با دولت مشاركت و سرمايه گذارى مى كرده از آن خارج شده است ، بنابراين نمى دانم ما داريم راجع به چه صحبت مى كنيم وی افزود من نمیگویم که ايشان دروغ مى گويد فقط مى خواهيم براى اثبات درستى حرفشان چند مثال بزنند كه چه كسى و در كجا و چقدر سرمايه گذارى كرده است ، و ما اين سرمایه ها را نمى بينيم .
حريرى در خصوص گفته ى دژپسند كه ما اين سرمايه ها را جلب كرديم اما جذب آنها هم پروسه ى ديگرى را طى مى كند گفت : اينكه يك سرمايه گذار با آقاى وزير جلسه بگذارد و در تعارف بگويد ما علاقه داريم كه در فلان پروژه ده ميليارد دلار سرمايه گذارى كنيم را بگذاريد كنار ، در سرمايه گذارى مستقيم خارجى بايد مشخص شود كه پروژه كجاست و مشخصاتش چيست وگرنه من نمى دانم فرق جلب و جذب در چيست ، وی افزود سعى مى كنم تا وقتى اين آمار به صورت مستند منتشر نشده كمتر راجع به آن صحبت كنم و نصيحت دوستانه من به وزرا اين است كه چيزهايى را بگويند كه بيشتر از اين باعث عصبانيت كسانى كه دستشان در كار است نشوند .
وزرای اقتصادی همواره سعی میکنند مذاکرات مقدماتی در مورد سرمایه کذاری خارجی را به عنوان جذب سرمایه گذاری خارجی به افکار عمومی بفروشند تا کارنامه مدیریت خود را درخشان جلوه دهند .
حريرى در خصوص واردات دارو از سوئيس و همزمان حرف از گشايش كانال مالى اينستكس و اينكه مى توان آن را سيگنال هاى مثبتى براى اقتصاد ايران دانست گفت : من اينها را سيگنال مثبت نمى دانم ، ما در همين سال ها مخصوصاً سال گذشته و امسال كه در اوج تحريم بوديم حدود سه هزار ميليارد تجهيزات دارويى وارد كرديم ، حالا راجع به رقم 2.5دلارى بهتر است اصلاً حرف نزنيم ، اصولا در تاريخ تحريم ها ، غذا و دارو هرگز در تحريم نبوده است حتى در شديدترين تحريم ها يعنى تحريم عراق در دوره ى صدام حسين كه جنگ هم جريان داشت و كل دنيا و اتحاديه ى اروپا و شوراى امنيت و غيره هم آن را تحريم كرده بودند و حتى با حضور نيروهاى چندمليتى در آنجا باز غذا و دارو تحريم نبود ، پس اينكه ذوق كنيم كه منت سرمان گذاشتند و غذا و دارو را از تحريم خارج كردند احمقانه است ، الان كه ما در جنگ نيستيم و غير از تحريم هاى امريكا در تحريم ديگرى قرار نداريم ، پس دوستانى كه اين اقدام را يك هديه به ملت ايران فرض كردند بدانند كه اينها بازى هاى سياسى است و از دو سمت قضيه نبايد زير بازى هاى سياسى رفت ، هم از اين سمت كه پروپاگانداى سرمايه گذارى خارجى را ايجاد كنند و هم از آن سمت كه سفير يك كشور بيايد با كارتن دارو عكس بگيرد كه مثلاً يك هزارم دارويى كه ما در سال جارى وارد كرديم را از يك كانال مالى به ما داده است كه تازه پولش را هم از قبل داده ايم ، به نظر مى رسد كه فضاى اقتصاد ما بيشتر جولانگاه تبليغات سياسى از هر دو طرف شده است . حريرى در خصوص برخى كه تلاش دولت براى جذب سرمايه گذارى خارجى را نوعى نگاه به بيرون در حل مشكلات داخلى تلقى مى كردند را ارزيابى كرد و گفت : الان دوره زمانه اى نيست كه كشور يا اقتصاد كشورى بگويد من در را به روى همه ى جهان مى بندم و روى پاى خودم مى ايستم ، ما حتماً بايد با همه جاى دنيا ارتباط داشته باشيم ، حتى در بيانيه ى اقتصاد مقاومتى رهبر هم به برون نگرى اشاره شده بود اما حالا يكى مى خواهد از برون نگرى اين برداشت را داشته باشد كه من فقط به دنيا كالا بفروشم كه امكان هم ندارد ، زيرا تجارت يك جاده ى دو طرفه است و شما همانقدر كه مى فروشى بايد بخرى ، مى بينيم كه اين بالانس يا تعادل به هم مى خورد حتى بين چين و امريكا منجر به جنگ تجارى مى شود ، از اين دو كشور كه بزرگتر در جهان كه نداريم و اين كه ما با اقتصاد كوچكمان در جهان نبايد حرف بزنيم ، ما اگر چشم اندازى تعريف كنيم بايد در بلند مدت نرخ رشد خود را ثابت نگه داريم يعنى به حداقل سالى ٦٠ ميليارد دلا ر سرمايه ى خارجى نياز داريم و هيچ سرمايه ى داخلى و كوشش جهانى نمى تواند جاى آن را براى ما بگيرد
