در واکنش به یادداشت بیژن زنگنه وزیر نفت در خصوص اظهاراتی که وی درباره ادعاهای سعید جلیلی در خصوص فروش روزانه یک تا یک و نیم میلیون بشکه نفت و میعانات گازی در ایام تحریم در سالهای ۹۱-۹۲ بیان کرده بود، سعید جلیلی در جوابیهای خطاب به زنگنه اطلاعات ارائهشده توسط خود را معطوف به آمارهای رسمی کشور دانست و بار دیگر تاکید کرد ایران همچنان با همان قدرت میتواند عمل کند. او در یادداشتی که خطاب به زنگنه گفته است، با اشاره وجود دولت سایه، گفته است مبنای گفتمان دولت سایه، کمک به دولت حاضر برای تقویت کارهای صحیح و تکمیل و تصحیح کارهای ناقص و نادرست است.
جلیلی با تقدیر از زنگنه به این دلیل که اظهارات او را تایید کرده است، با بیان این موضوع که کارگروه نفت دولت سایه برای رفع مشکلات موجود در زمینه نفت جلساتی را تشکیل داده و راهکارهای مشخصی ارائه داده است گفت مصوبات جلسه در ماه گذشته برای دولت ارسال شده اما واکنش از سوی وزیر نفت انجام نشده است. وی در عین حال به درخواست وزیر نفت برای برگزاری مناظره در این باره نیز پاسخ مثبت داده و آمادگی خود را در این خصوص اعلام کرده است. بر خلاف اظهارات سعید جلیلی، وزیر نفت نه تنها گفتههای جلیلی در خصوص میزان فروش نفت در سالهای ۹۱-۹۲ را تایید نکرده است، بلکه تاکید کرده است که آمارهای ارائه شده در خصوص میزان فروش نفت در دوره تحریمها افسانههایی است که انسان نمیداند از کجا آمدهاند. وی در عین حال با ارائه آمار اعلام کرده است که فروش نفت در دولت فعلی به مراتب بیش از میزان فروش نفت در دوران تحریم در دولت احمدینژاد است. او در پایان گفته بود که بهتر است این گفتگوها در حضور افکار عمومی برگزار شود تا مردم بتوانند دیدگاههای طرفین را به درستی قضاوت کنند؛ موضوعی که مورد استقبال سعید جلیلی نیز واقع شده است.
این اولین بار است که یکی از افراد نزدیک به آیتالله خامنهای به طور رسمی و به صراحت و از طریق رسانه به وجود دولت موازی یا دولت در سایه و تلاش انها برای تحت تاثیر قرار دادن دولت رسمی کشور یاد میکند. بسیاری از منتقدان جمهوری اسلامی سالهاست با اشاره به وجود دولت پنهان در جمهوری اسلامی بر موازی کاری برخی از اقدامات در جمهوری به عنوان بخشی از فعالیتهای دولت پنهان یا دولت در سایه یاد میکنند.
دولت سایه که مهمترین ویژگی آن رویکرد نظامیگری و امتگرایی آن است که در تقابل با جمهوریت نظام قرار دارد، یکی از عناصری است که بنا به گفته تحلیلگران موجب تقویت دامنه اقتدارجویی نهادهای رهبری و تضعیف دولت رسمی شده است. منتقدان معتقدند دولت پنهان در تلاش است تا با ناکارامد جلوه دادن دولت رسمی، و به جای تقویت پایههای جمهوریت در راستای تقویت بعد نظامیگری سیاسی و همچنین تقویت پایههای ولایی حکومت اقدام کنند.