فریبرز رئیس دانا ،اقتصاد دان ایرانی که نگاه چپ در تحلیلهای اقتصادی دارد در یک مصاحبه مطبوعاتی اقتصاد بیمار ایران را از زاویه نگاه خود واکاوی نمود. وی در این گفتگو مشکل اقتصادی ایران را اساسا مربوط به عملکرد دولتهای روحانی و احمدی نژاد و دیگری نمی داند و معتقد است بطور کلی ساختار اقتصاد ایران نئولیبرال است و تنها تمامی جناح های سیاسی کشور در حقیقت متاثر از پرتو اقتصاد نئولیبرالی می باشند.وی در خصوص سیاستهایی که دولت در اقتصاد از آن استفاده می کند ، آن را نخست ذاتی و سرشتی محسوب نمود و سپس در ادامه گفت: آنچه که بر اقتصاد کشورمان سایه گسترده و از زمان بویژه دولت سازندگی بدین سو تمامی دولتها از آن به مدت سی سال تبعیت نمودند،همان ساختاریست که در همه ی دنیا از میانه ی دهه ی هشتاد به بعد با عنوان تابش نئولیبرالی پیاده سازی و به کار برده شد وی با رد این موضوع که جناحی خود را نولیبرال می داند و جناحی دیگر اینگونه نیست ، تاکید کرد: آنچه که بر اقتصاد ایران سلطه دارد و در دولتهای مختلف پیش گرفته شده ،تنها سیاستهای نئولیبرالیست و بس.این اقتصاد دان معتقد است که چون دولت ها خود وابستگی طبقاتی دارند ، بدین معنا که بخش های اساسی وابسته به دولت در راستای سیاست دولت ، خودشان ذینفع هستند و از دولت سود می برند و همچنین منافع دارند و در بین خود سود و منافع را تقسیم می کنند ، به همین علت دولت هیچگاه در اجرای سیاستهای اقتصادی توفیقی نمی یابد و تا زمانی که به عنوان مثال دولتی مثل دولت روحانی ،تیمی که در دولتش فعالیت می کنند ، هم در بخش خصوصی، هم دولتی ،هم شبه دولتی ، صاحبان منافع اقتصادی هستند و نیروهای متخصص صرفا اقتصادی به کار گرفته نمی شوند، هرگز مشکلات اقتصادی کشور درست نخواهد شد.رییس دانا سپس با تعریف جامعی از مبحث تئوری نشت در اقتصاد ، آن را به سیاست اقتصادی دولتهای ایران بویژه دولت روحانی مرتبط دانست وگفت: فشار بر دستمزدها،پایین نگهداشتن سطح زندگی طبقه ی کارگر و مردم محروم و در مقابل ثروتمند تر کردن ثروتمندان به این بهانه که به فرض اگر ثروتمندان ، صاحب درآمد بیشتری شوند ، آن درآمد به اقتصاد نشت می کند ، که به آن تئوری نشت می گویند که این تئوری سراپا ایراد و غلط است ، چرا که اگر قرار بود نشت کند ،تا به حال باید اتفاق می افتاد و همین نوع تفکر سراسر وابسته به پرتو اقتصاد نئولیبرالی است که نتیجه ی آن وضعیت اسفناک شرایط اقتصادی و بیکاری و معیشتی حال حاضر کشور است.یعنی شش میلیون بیکار و چهل تا چهل و پنج درصد جامعه ی شهری زیر خط فقر مطلق .رییس دانا پرداخت یارانه ها را از اساس یک شوخی خواند که هیچ پایه علمی در اقتصاد ندارد.وی در پایان تاکید کرد که تا زمانی که بخش بزرگی از جامعه یعنی طبقه ی متوسط که کارمندان دولت هستند که مطلقا هم امیدی به آنان نیست که تغییری در اقتصاد ایجاد کنند جز اینکه مالیات اضافی از مستمندان بگیرند و فشار شدید بر دوش طبقه ی محروم وفقیر بیاورند و از طرفی دولت با توزیع ناعادلانه ی درآمد در سیاست خود پافشاری کند و معیار و هدفمندی خود تنها سرمایه داران و ثروتمندان باشد ، نه تنها وضعیت بهتر نخواهد شد بلکه روزهای دشوارتری رانیز در اقتصاد ایران شاهد خواهیم بود.
