چالشهای درون حکومت با توجه بحران بین المللی و نیز بحران اقتصادی و در پیش بودن انتخابات همچنان ادامه دارد . محمدجواد باهنر نماینده و نایب رئیس پیشین مجلس، و از عناصر اصلی جریانات اصولگرا که پنج دوره نماینده مجلس بوده است . ضمن بی نتیجه خواندن اعتراضات سال 1401، دلیل این اعتراضات را تلاش برای نابودی جمهوری اسلامی خواند و گفت مخالفان جمهوری اسلامی یک هماهنگی و برنامه‌ریزی کاملا منسجم، هماهنگ و پرهزینه و پرامید برای نابودی نظام درست کرده بودند و تصور کردند که نظام جمهوری اسلامی یا بسیار ضعیف است یا رو به زوال است و به همین دلیل مساله را تمام‌شده می‌دانستند.وی گفت تاکنون چنین هماهنگی و انسجامی در جریانات سیاسی مخالف نظام علیه جمهوری اسلامی وجود نداشته است.
باهنر در ادامه سخنانش با انتقاد از حمایت های غربی ها از اعتراضات در ایران، گفت در دوران جنگ با وجودی که کشورهای اروپایی و امریکا از عراق و صدام حمایت می کردند، اما هیچگاه به صراحت آن را اعلام نمی کردند. وی افزود اما در اعتراضات اخیر در ایران نخست وزیر کانادا و رئیس جمهور فرانسه به وضوح به میدان آمدند و سخنرانی کردند برای سرنگونی جمهوری اسلامی پول دادند و تشویق کردند. باهنر گفت این موضوع در دنیا بی نظیر بود که کشورهای مدعی دموکراسی به وضوح برای یک حرکت براندازانه به میدان بیایند.باهنر دلایل این اقدام را تحلیل نادرست آنها از شرایط داخلی کشور دانست و گفت آنها تحلیل‌شان از مسائل داخلی متفاوت بود و می‌گفتند فاصله مردم با نظام زیاد شده است.
وی افزود جمهوری اسلامی با آنها در این خصوص اختلاف نظر دارد. وی گفت برخلاف این تصور غربی ها، تمامی تصمیم سازان و تصمیم گیران کشور، با مستقیم یا با یک واسطه با رای مردم انتخاب می شوند و فاصله داشتن نظام با مردم تحلیل نادرستی است.باهنر گفت غربی ها تصور می کردند که مردم از حاکمیت جدا شده‌اند و مشکلات مردم زیاد است و تحریم‌ها فشار آورده و نگرانی‌ها بالاست و به همین دلیل تصور کردند که می توان نظام را سرنگون کرد.
بسیاری از مقامات جمهوری اسلامی تصور می‌کنند که مردم ایران هنوز به نظام دلبستگی دارند. این تصور در حالی بین مسئولین جمهوری اسلامی وجود دارد که حتی وابستگان جمهوری اسلامی هم مثل گذشته به نظام وابسته نیستند فاصله زیادی بین آنها و نظام ایجاد شده است و حتی نظر سنجیهای نظام نشان میدهد که هشتاد درصد مردم مخالف نظام شده اند .
این فعال سیاسی در ادامه سخنانش با اشاره به این که باید برای اعتراضات قانونی مردم، یک جایگاه درست کرد، گفت این جایگاه باید قانونی باشد. چون در هیچ کشور قانون شکنی پذیرفته نیست.
باهنر در بخش دیگری از سخنانش از بی توجهی دانشگاه به پیشنهاد خامنه ای در خصوص تشکیل کرسی های آزاداندیشی انتقاد کرد و گفت کرسی آزاد اندیشی یعنی جایی وجود داشته باشد که همه بتوانند بدون دغدغه و نگرانی حرف خود را بزنند و درباره سخنان خود استدلال و بحث کنند. وی افزود اما در نهایت این کرسی های آزاداندیشی به کلاس درس تبدیل شد و به جایی تبدیل شد که استادان می رفتند تا درس بدهند و رتبه بگیرند. وی با بیان این موضوع که اعتراضات آتش زیر خاکستر است، افزود این کرسی ها می تواند بخشی از مشکلات فکری را برطرف کند. باهنر همچنین خواستار تشکیل سکوهای اعتراض شد.
باهنر گفت دولت و حاکمیت به دلیل دشوار بودن کار راه اندازی سکوهای اعتراض، از راه اندازی آنها خودداری می کند. وی افزود اگر قرار باشد حکومت سکوهای اعتراض را راه اندازی کند، موظف است که سلامت و امنیت آن را هم تامین کند که کار دشواری است.
مساله اعتراضات بر خلاف آنچه که باهنر می‌گوید ارتباطی با مساله آزاداندیشی یا طرح نگرانی‌ها و دغدغه‌ها و بحث درباره آنها ندارد. آن چیزی که اعتراض مردم را در سال‌های اخیر برانگیخته، نارضایتی از عملکردهای سیاسی و اجتماعی جمهوری اسلامی است و با طرح نگرانی‌ها و دغدغه‌ها کاملا متفاوت است.
باهنر در بخش دیگری از سخنانش به انتخابات اسفند ماه اشاره کرد و با اشاره به تاکید علی خامنه ای در خصوص برگزاری انتخابات گفت، خامنه ای پیش از این تاکید کرده است که در انتخابات پیش رو هم باید مشارکت بالا باشد، هم رقابت جدی باشد و هم امنیت آرا وجود داشته باشد. وی سخنان خامنه ای را متفاوت با دوره های پیشین دانست و گفت هیچوقت خامنه ای این قدر زود درباره انتخابات اظهارنظر نمی کند. وی افزود در دوره های قبل همیشه خامنه ای دیرتر درباره انتخابات صحبت می کرد، اما برای انتخابات یک سال زودتر از انتخابات اظهارنظر در این خصوص را شروع کرده است.
بر خلاف اظهارات خامنه‌ای و‌تلاش‌های برخی سیاسیون برای افزایش مشارکت در انتخابات بسیاری از کنشگران سیاسی که تاثیر قابل توجهی هم بر سیاست‌گذاری‌های کلان کشور دارند، علاقه‌ای به افزایش مشارکت عمومی ندارند و برعکس، بیشتر مایلند که میزان مشارکت پایین باشد تا افراد موردنظر آنها به نهادهای انتخابی راه پیدا کنند.
