پاینده ایران ای آفریدگار پاک
ترا پرستش میکنم و از تو یاری میجویم
22 سال گذشت همچنان بر سر پیمانیم
درنگی بر بزرگداشت جانباختگان راه آزادی میهن
«داریوش» و «پروانه فروهر»
هممیهنان!
(پیشاپیش مراتب دلآرامی خود را به ملت بزرگوارمان و خانوادههای داغدار که از ابتلا به ویروس کشنده کرونا جان شیرین عزیزان خود را از دست دادهاند، تقدیم میکنیم؛ با آرزوی تندرستی بازماندگان و رهایی ملت از ابتلا به این ویروس)
1)هممیهنان! یکم آذرماه 1399 سالروز جنایتی فجیع است که در آن «داریوش» و «پروانه فروهر» رهبران حزب ملت ایران، این درس آموختگان و سرنهادگان به مکتب «مصدق» بزرگ با پیشینهای بیش از پنجاه سال مبارزهی پردوام برای رهایی از بند استعمار و استبداد وابسته برای اجرای عدالت اجتماعی فرا میرسد. امروز که 22 سال از آن روز سیاه میگذرد. ایستادگی و تلاش برای دادخواهی و حقجویی راستین و واداشتن کاربدستان، به بیان بیپرده آن جنایت سهمگین میگذرد و نشانی از محاکمه قانونی خونریزان و آمر پیدا نیست که از نظر همگان این تعلل معنادارست، تا آن جا که با شگفتی از برگزاری بزرگداشت این نامآوران میهن که زندگی سرشار از افتخار خود را در راه مبارزه برای یگانگی، سربلندی و سعادت ملت گذراندهاند، ممانعت شده و حتا مویه کردن بر این جانباختگان نیز ممنوع میشود.
هممیهنان! دریغ از تهی شدن ایرانزمین از سرداران دلاور ملت که بیداد سهمگین بر آن تناوران استقلالطلبی و آزادیخواهی و ستمستیزی رفت و دردی جانکاه از فرود آمدن تبر نادانی بر آن سروگونههای (ملتگرایی ایرانی) در سینههای مردم خوب شهر بر جای گذارد. کاربدستان بر این پندارند با توطئه سکوت یاد و نام این نامداران را مشمول مرور زمان و فراموشی خواهند کرد، زهی خیال باطل!
2)سرکوب، پاسخ اعتراض قانونی نیست؛
هم میهنان! در برخورد هنگامی با سالروز سرکوب و بگیر و بهبند جوانان میهن، به بهانه اعتراض مسالمتآمیز و قانونی آنها در آبانماه 98 و سالگرد آن در آبان 99 که علت اصلی بروز آن را در ناکارآمدی و ندانمکاریهای خودسرانه کاربدستان باید ارزیابی کرد، جوانان با سرکوب خونین و زندان رو به رو شدند و در نتیجه شماری از فرزندان معترض به نابهسامانیهای زندگی به خاک و خون کشیده، عدهای جان باختند و گروهی به زندان فرستاده شدند و ملت و خانوادههایی را به داغ فرزندانشان نشاندند. دریغا پس از چهل سال کاربدستان باید دریابند که با زور و بگیر و بهبند و کشتار بیمحابا نمیتوان جامعهی سراسر در بحران امروز را به آرامش رساند. تا کی پابرهنگان و ملت جان به لب رسیده از ظلم، گرسنگی، گرانی، بیفردایی، نابرابری، غارت ثروتهای ملی، فرار مغزها، تبعیضهای قومی و جنسیتی و … را باید سرکوب کرد؟! به جای رسیدن به جامعهای که در آن بلایای ویرانگری چون گرسنگی و بی فردایی و بیکاری وجود نداشته باشد. هشدارید و دلخوش نشوید که فقر آفت یک طبقه نیست، بلای همه جامعه است، رنج فقر، تنها رنج یک فقیر نیست، بلکه نشان روند ویرانی یک اجتماع است.
حزب ملت ایران بر این باور است: آیا اندیشهاید با سرکوب چه بر سر استقلال و تمامیت ارضی، توسعه و آبادانی و یگانگی و همبستگی ملی ایران خواهد آمد یا اندیشیدهاید که با تداوم این سیاستها و شیوه حکمرانی، ره به جایی نخواهند برد؟ از خشونتهای ساختاری باید دست کشید و نسبت به آزادی به بندکشیدگان وقایع آبانماه و دیگر زندانیان سیاسی و مدنی هر چه سریعتر اقدام و با پذیرش حق دادخواهی برای داغدیدگان، شاید اندکی التیامبخش زخمهای عزیز از دستداده و فرزند از دستدادگان شوید و با اندیشیدن درست از در افتادن کشور به گرداب خشونتهای بیبازگشت جلوگیری نمایید. که اندیشه را با زور نتوان سرکوب کرد.
حزب ملت ایران، ضمن محکوم کردن برخوردهای غیرقانونی گماشتگان نظام با معترضان قانونی چون در حوادث خونبار آبانماه 98، مراتب تسلیت خود را به ملت نجیب ایران به ویژه خانوادههای سوگوار تقدیم میدارد.
یاد جانباختگان رویدادهای آبان سال 98 گرامی باد
یاد تمامی جانباختگان راه استقلال – آزادی و عدالت اجتماعی گرامی باد
برچیدن زندان سیاسی- مدنی – عقیدتی یک خواست ملی است
درود بر روان پاک «داریوش» و «پروانه فروهر» جانباختگان راه مردمسالاری
با گرامیداشت یاد تمامی شهیدان آذر ماه 77
حزب ملت ایران
تهران- یکم آذر 1399 خورشیدی
