برنامه هفتاد و دوم ` یکی بود، یکی نبود ` که هر شنبه و چهارشنبه از تلویزیون ایران فردا پخش میشود. خاطراتی که سوخته شده اما یادش همیشه با ماست. نمی‌دانم برای آشنایی هموطنی که دچار فراموشی شده یا همان آلزایمر، باید برایش خوشحال باشم یا نه. آیا خاطرات اسبی است بادپا که ما را در تنهایی میبرد به لحظه‌های خوب که پشتوانه‌ای است برای ادامه ی زندگی تا رسیدن به فردا . . .
میرویم سراغ یکی از بینندگان تیز‌بین که سوالی کرده بود در ارتباط با تیتراژ برنامه که چرا لحظاتی دوربین روی عکس ` نان ` کمی مکث می‌کند؟ و آیا این معنای خاصی دارد؟ در این برنامه توضیحی خواهم داد در مورد این مکث و معنای آن.
