در بیست و چهارم آبان ١٣٩٨ مردم ایران حماسه ای دیگر آفریدند که درک اهمیت تاریخی آن نیازبه اندیشه و نگرشی تازه دارد. با ابزار فکر سیاسی سنتی نمی توان این رویداد بزرگ را درست فهمید. مردم ایران نشان دادند در انتظار فرصتی دیگر بوده اند تا باری دیگر خشم خود را نسبت به کلیتی فرسوده و فاسد برزبان بیاورند. نه صبر و شکیب نجیبانه توانست این رژیم را به خودآورد و نه اعتراض مکرر وخشم آلود قادر بود دست اندرکاران را به فکر فروبرد و کارگزاران دیوان سالاری حکومتی را به چاره اندیشی براند. آن قدر طیفهای جورواجور حکومت سرگرم خورد و بُرد بودند که هیچ چیز نمی توانست این حضرات فاسد سودجو را به تأمل بخواند.
برای مطالعه ی کل مقاله روی لینک زیر کلیک کنید.
https://drive.google.com/file/d/1W0T96ReVKUg9GcPC7ke1y_Buw3pnXUL9/view?usp=sharing
