هوشنگ گلشیری نویسندهٔ معاصر ایرانی و سردبیر مجلهٔ کارنامه بود. منتقدان ادبی از جمله مهدی یزدانی‌خرم و احمد کریمی حکاک، وی را بعد از صادق هدایت از تأثیرگذارترین داستان‌نویسان ایرانی قرن بیستم دانسته‌اند.
او با نگارش رمان کوتاه شازده احتجاب در اواخر دههٔ چهل خورشیدی به شهرت فراوانی رسید. این کتاب را یکی از قوی‌ترین داستان‌های ایرانی خوانده‌اند. وی با تشکیل جلسات هفتگی داستان‌خوانی و نقد داستان از سال ۱۳۶۲ تا پایان عمر خود نسلی از نویسندگان را پرورش داد که در دهه هفتاد خورشیدی به شهرت رسیدند. او همچنین عضو و یکی از موسسان کانون نویسندگان ایران و از بنیانگذاران حلقه ادبی جُنگ اصفهان بود. برای آشنایی بیشتر با این نویسنده گرانقدر در این شماره از قلم فرسایان با ما همراه باشید.
