در آستانه فرارسیدن دوازدهم اردیبهشت که در تقویم رسمی ایران به نام روز معلم نامگذاری شده است موج جدیدی از فشار نهادهای امنیتی و سرکوب تجمعات صنفی معلمان آغاز شده است.
بر اساس گزارش رسانه‌های مستقل تا پیش از آغاز سال جدید و با وجود کاهش اعتراضات صنفی معلمان، فشار بر این قشر بیش از پیش افزایش یافته بود و احضار، بازداشت، اخراج و احکام سنگین اداری تنها رویکرد حاکمیت در برابر معلمان بود.
با پایان یافتن تعطیلات نوروزی و آغاز به کار واحدهای آموزشی، بار دیگر تجمعات اعتراضی در سراسر کشور شکل گرفت. فعالان صنفی معلمان از ابتدا مطالبات خود را بدون حواشی سیاسی درخواست می‌کردند، با این حال نهادهای امنیتی بار دیگر بدون توجه به درخواست معلمان، تنها به سرکوب اعتراضات و برخورد با فعالان روی آوردند و آن را یک اقدام سیاسی از سوی دشمنان نامیدند.
«آزادی بی قید و شرط معلمان دربند»، «اجرای کامل قانون رتبه‌بندی فرهنگیان شاغل و همچنین قانون همسان‌سازی حقوق بازنشستگان»، «رسمی شدن نیروهای استخدام موقت»، و «بهبود معیشت نیروهای خدماتی» بخشی از مطالبات فعالان صنفی فرهنگی به شمار می‌رود اما اتهاماتی نظیر تبلیغ علیه نظام، اجتماع و تبانی برای برهم زدن امنیت ملی و آشوب و اغتشاش پاسخ مطالبات معلمان و فرهنگیان از سوی نهادهای قضایی و امنیتی عنوان شده است.
کارشناسان و آگاهان امر عقیده دارند که راه اندازی اینترنت ملی و قطع ارتباطات اینترنتی با جهان پیرامون و همه‌ی اقدامات مداخله‌گرانه‌ی دیگری که با نام مهندسی فرهنگی از سوی مقامات جمهوری اسلامی صورت می گیرد، تنها نشان از ترس اقتدارگرایان از آگاهی مردم دارد.
به گفته تحلیلگران، يورش سياسی و ايدئولوژيک حکمرانان جمهوری اسلامی در سال های اخیر، فضای آموزشی کشور را با دور جديدی از تنش و بحران روبرو ساخته است که این بحران می تواند به علم، آموزش و انديشه در کشور و نسل جوان و نخبگان علمی و فرهنگی آن لطمه فراوانی بزند.
اما اعتراض تشکل‌های صنفی معلمان و برخی از فعالان سیاسی و مدنی به همین جا محدود نمی‌شود و آن‌ها ضمن اعتراض به وضعیت فرهنگی حاضر در جامعه خواستار آزادی بلاشرط معلمان بازداشت شده در حوادث پس از اعتراضات سراسری در ایران پس از قتل حکومتی مهسا امینی نیز شده‌اند.
بر اساس آمار شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران از شهریور ۱۴۰۱ تا امروز بیش از ۲۰۰ معلم در سراسر ایران زندانی یا با احکام زندان روبرو هستند، بیش از ۷۰۰ معلم اخراج یا تهدید شدند، ۲۰ هزار مدیر مدرسه با هدف ایجاد تحول در مدارس برکنار و جایگزین شده‌اند و دست‌کم ۲۵۰ معلم از رتبه‌بندی صنفی حذف شدند.
با وجود آن که در سال های اخیر وضعیت اجتماعی و معیشتی معلمان و فرهنگیان روز به روز سخت تر می شود اما آن چه که از سرکوب اعتراضات فعالان فرهنگی بر می‌آید این است که روند اعتراضی روز به روز در سراسر کشور گسترده‌تر خواهد شد و دامنه‌ی آن از قشر معلمان فراتر خواهد رفت و حاکمیت نیز چاره‌ای جز پاسخگویی به این مطالبات بر حق نخواهد داشت.
