«اشغال»، در هر نوع اش، دارای پیش شرط هائی است که می توان آنها چنین برشمرد:
– وجود دو طرف که بین شان مرزی واقعی یا قرار دادی، مادی یا تجریدی، توافقی یا قانونی برقرار است.
– وجود این فرض که هر طرف در سوی مرز خود صاحب منافع و حق تصمیم گیری است.
– تصرف منافع یک طرف بوسیله طرف دیگر، بدون موافقت صاحب آن منافع، حکم اشغال را دارد.
