نظریهء پارِتو ، بر چند اصل استوار است:
1- وجود نخبگان شایسته در قدرت و مدیریت ویژگی اصلی سازمان های اجتماعی و سیاسی است.
2- در اصل دو نوع جامعه وجود دارد؛ یكی «جامعهء باز» كه در آن تازه شدن قشر نخبگان جریان دارد و دیگری «جامعهء بسته» كه در آن تحركی وجود ندارد.
3- در راستای هرچه کارآمد سازی قدرت و رهبری در جامعه، اگر در هر جامعه یا سازمانی، یک گروه نخبگان نسبتاً کوچک و با ثبات بیشترین قدرت و نفوذ را در اختیار داشته و اغلب با ثروت، تحصیلات، موقعیت اجتماعی یا سایر عوامل متمایز کننده از دیگران مشخص شوند و اجازه ندهند که نخبگان تازه نفس پا به حوزهء اقتدار آنها بگذارند، جامعه بزودی تبدیل به مردابی می شود که مرگ و زوال در آن خانه می کند.
#زن_زندگی_آزادی
یوتیوب
