چندی پیش دو حادثهﻯ غیرمنتظره دنیای سیاسی ایران را به شدّت لرزانید و بسوی تحوّلی ناگهانی کشانید.
این دوحادثه یکی کشتن دختری 22 ساله به نام مهسا امینی (در25 شهریور 1401 خورشیدی) به دلیل رعایت نکردن حجاب اسلامی بود که خودش از نظر حفظ “عزت انسان” یک جنایت کیهانی، از دید اخلاقی یک رذالت، از زاویه نگرش به تمدّن بربریت و از جهت “فرهنگی” بی احترامی به ارزش زن می باشد.
حادثه دوّم اشتباه، یا ندانم کاری ولایت فقیه بود که امروز قاطعانه دست نشاندهﻯ قدرتهای اتمی روسیه وچین بشمار می آید. آری ولایت فقیه نه ارادهﻯ ملّت ایران بلکه تنها اراده اﻯ بیگانه بیش نیست.
اما این حادثه دوّم کشورهای غربی را بیدار نمود تا جائیکه وجود این ولایت را مغایر با منافع خود تشخیص و لذا تصمیم به طرد آن نمودند.
پس حادثهﻯ نخست اکنون حمایت غرب را نیز پیدا کرده است. حمایتی که در رسانه های بین المللی با عکس و تفسیر شکایات، اجتماعات، خواستها و پیآمد اتفاقات درون کشور باز تاب دارد.
از این رو جنبشی که امروز بر سرتاسر ایران مستولی است، با فریاد فریاد “آزادی و امنیت” دیگر نه اقتصادی، نه رفاهی و نه مذهبی بلکه یک شعار سیاسی و تحوّل طلبی است.
سیاسی است زیرا آوازهﻯ این جنبش در همهﻯ شهرهای ایران و جهان طنین حمایت دارد. خواستی همگانی شده است، اراده ای ملّی که ولونته ژنرال volonté générale نام دارد.
اما این شعار، شعاری تحوّل خواه است. زیرا استبداد مذهبی ایران در این چهار دهه اخیر بر جبر و ارادهﻯ روحانیت پایه داشته و دارد. پس تنها با یک تحوّل می توان این پایه را شکست و جایش اراده مردم را قرار داد.
پس تحوّل در اینجا به معنی دگرگونی نیست که در علِّیت نمود دارد؛ بلکه بیان تغییر پارادایم، یا مقتضیات مملکت است. این مقتضیات حکم می کنند که آینده ایران نه ارادهﻯ روحانیت بلکه بر اساس اراهﻯ مردم می تواند شکل به گیرد.
بنابر این جنبش “آزادی و امنیت” در خود متعییّن زندگی سیاسی آینده نیز می باشد. بعلاوه قرائن نشان می دهند که این جنبش دارای یک رهبری خود خواسته است. زیرا مردم مدام تاکتیک مبارزه را عوض می کنند.
از این رو آنها که خود را رهبر می دانند و یا آنها که آینده ایران را می خواهند متعّین بشوند در تضاد با حرکت مردم قرار دارند. آنها نفاق افکن اند.
با اینهمه باید دانست که این رژیم تنها با به خیابان آمدن نخواهد رفت.
البته ایرانیان در خارج از کشور می توانند و باید به این مبارزه مدد رسانند!
آنها می بایستی یکبار برای همیشه یاد بگیرند که “منم” زدن و “لاف” زدن یک گمراهی است. ایرانیان خارج از کشور تنها یک هدف را بیشتر نمی توانند داشته باشند و آن ایجاد جبهه ای نه دفاعی بلکه تهاجمی است.
چنین جبهه ای می بایستی ظرفیت همه را داشته باشد. چه پیر و چه جوان، چه زن و چه مرد ، چه سلطنت طلب و چه جمهوری خواه، همه در راه برکناری ولایت فقیه می بایستی کوشا و متحدّ باشند.
در خارج از کشور این حبههﻯ مبارزه، یعنی “هجوم و تسخیر” بایستی دارای یک تشکیلات باشد.
هر تشکیلاتی دارای یک اطاق فکر است. اطاق فکر موّلد سیاستی به همراه استراتژی مبارزه است. تاکتیک مبارزه در خود ایران وجود دارد و می تواند حتی گاهی به دلیل شرایط مبارزه با این استراتژی در تضاذ باشد. اما امر سیاست و یا درایت مبارزه لازم است در چارچوب خواستها و شعارهای مردم کف خیابان شکل بگیرد. تا معّرف جنبش آنها بشود.
با این همه سیاست الزامأ به حمایت مردم نیز نیاز دارد. این حمایت بوسیله رسانه های گروهی می تواند ممکن بشود. لذا کلیه رسانه های گروهی خارج از کشور می بایستی متحدأ این وظیفه را بعهده بگیرند. یعنی آنها می بایستی نه تنها هر روز مبارزات مردم در ایران را پیگیری، تشریح و تفسیر نمایند، بلکه کسانی را هم که سیاست هجوم و تسخیر را می توانند معّرف باشند به گفتمان دعوت و به این شکل این سیاست را مقبول مردم و در نتیجه آنها را حامی و پشتیبان مبارزین کف خیابان به نمایند.
ابتدا در این حالت است که همه مردم در صفوف مختلف به کف خیابان می ریزند تا در آنجا احتمال بروز حوادث تحوّل زا را افزایش دهند.
از اینها گذشته باید یاد آور شد که پدران ما ایرانیان در شورش 57 اشتباهی عظیم کردند. اشتباهی که به قیمت خون دهها هزار نفر انجامید، میلیونها ایرانی را مجبور به ترک وطن نمود و هزاران ایرانی را به زندان و شکنجه و توبه کشید.
به این دلیل گروههائی که به این جنایات و تخریب مملکت و نابودی فرهنگ مدد داده اند دیگر از نظر اخلاقی نمی توانند در آینده سیاسی کشور نقشی داشته باشند. مطلبی که الزامأ می بایستی بخشی از استراتژی مبارزه باشد.
امید دارم این سخن به دل شخصیتهای برجسته ایرانی به نشیند و آنها را برانگیزد تا این تشکیلات را بوجود آورند. بعلاوه انتظار دارم از میان 32 نفر ایرانی میلیاردر “در امریکا” کسانی هم غیرت ایرانی” داشته باشند و به این مهم کمک مالی بنمایند.
مونیخ 11 اکتبر 2022
نصرت واحدی
