مجلس شورای اسلامی و رونمایی از طرح بی معنای آموزش همگانی مجلس

در شرایطی که ملت ایران درگیری مسائل حیاتی و بحران‌های جدی اقتصادی هستند مجلس از طرح جدید خود تحت عنوان نظام آموزش همگانی رونمایی کرده است.
بر اساس این طرح دولت ملزم به برگزاری دوره‌های آموزش همگانی برای عموم مردم شده است و بر اساس این طرح می‌تواند دوره‌های آموزش همگانی را برای همه افراد هفت تا پنجاه سال برگزار کند.
در این طرح تصریح شده دوره‌های آموزش همگانی به دوره‌هایی گفته می‌شود که برای بالا بردن سطح آگاهی جامعه برای زندگی سالم در جامعه امروزی تدوین می‌شود. این دوره‌های آموزشی قرار است توسط دستگاه‌های مشمول این قانون به تناسب بودجه آموزشی آنان که در بودجه سالانه کل کشور پیش بینی می‌شود، به صورت مجازی با حضوری برگزار شود و در پایان دوره، گواهینامه شرکت در دوره آموزشی توسط دستگاه مربوطه برای افراد تحت آموزش صادر شود.
این دوره‌های که اعضای کارگروه آن اعضای دولت میباشند ، ملزم به برگزاری دوره‌های آموزش همگانی با موضوعات بهداشت فردی و بهداشت محیط، دوره‌های آموزش روابط سالم خانوادگی، مهارت‌های فنی و حرفه‌ای، دوره آشنایی و نحوه استفاده از وسایل ارتباط جمعی جدید، دوره آشنایی با روش‌های حفظ محیط زیست، نحوه صرفه جویی انرژی و منابع طبیعی تجدیدناپذیر، آموزش خواندن قرآن و مفاهیم دینی، نحوه مقابله با آسیب‌های اجتماعی،‌ کمک‌های اولیه و نحوه مواجهه با بلایای طبیعی،‌‌ آموزش آشنایی و نحوه مطالبه حقوق شهروندی و قوانین و مقررات، روش‌های صحیح ورزش می‌شود.
در عین حل در این طرح پیش‌بینی شده است که وزارت آموزش و پرورش و وزارت علوم، تحقیقات و فناوری می‌توانند دوره‌های آموزش همگانی را به عنوان دروس عمومی مدارس و دانشگاه‌ها قرار دهند. برای آموزش در این طرح همچنین پیش‌بینی شده است که از سربازان وظیفه دارای تحصیلات دانشگاهی و با تخصص حرفه‌ای به عنوان امریه جهت امور مذکور در این قانون استفاده شود. همچنین پیش‌بینی شده است که دولت می‌تواند برای افرادی که بدون دلیل موجه از آموختن آموزش های اجباری در مهلت‌های قانونی خودداری کنن تا زمان ارائه گواهینامه شرکت در دوره‌ها به تناسب، جریمه نقدی تعیین کند.
مشخص نیست که این طرح خیالی، بی‌ربط و پرهزینه را چه کسی برای کشور طراحی کرده است. در تمام دنیا این موارد جزو سیلابس‌های آموزشی در مدارس است و حین آموزش در مدرسه مردم درباره‌ی مسائل شهروندی هم آموزش می‌بینند، اما هیچ کشوری برای مسائل شهروندی در سطح گسترده برای شهروندانش آموزش رسمی با دریافت گواهینامه طراحی نمی‌کند، آن هم در شرایطی که بر اساس گزارش‌های نگران‌کننده‌ی درصد بالایی از جمعیت ایران اساسا مدرسه نمی‌روند و با وجود لازم‌التعلیم بودن به دلایل فرهنگی و عمدتا دلایل اقتصادی تحصیل را رها کرده‌اند.
گرچه به گفته‌ی کارشناسان این طرح هم به دلیل بی‌اثر بودن در نیمه رها خواهد شد، اما اجرایی کردن آن هزینه‌ی زیادی را به کشور تحمیل خواهد کرد و در نهایت هم مانند دیگر طرح‌ها رها خواهد شد.
ضمن اینکه بسیاری از سیلابس‌هایی که در این طرح پیش‌بینی شده اساسا و ظیفه‌ی شهروندان و برای آن امکان اجرای دوره‌ی‌اموزشی وجود ندارد. مثلا مشخص نیست که طراحان این طرح دوره‌ی مقابله با آسیب‌های اجتماعی را چگونه می‌خواهند به شهروندان عادی آموزش دهند یا چگونه می‌توان این دوره‌های آموزشی را به شکل گسترده برای مل کشور اجرا کرد و به آنها گواهینامه داد.
گرچه در حال حاضر هم برخی کنشگران این دوره‌ها را به صورت عام برای شهروندان برگزار می‌کنند اما اینکه دولت تصمیم گرفته که بودجه‌ی کلانی را به این موضوع اختصاص دهد و آن را برای شهروندان برگزار کند و برای آن گواهینامه بدهد، بیش از آنکه مفید باشد، بوی سواستفاده‌ی مالی می‌دهد.