دو حزب سیاسی بزرگ پاکستان روز سه‌شنبه اعلام کردند پس از مذاکرات فشرده، ده روزه، به توافق رسمی برای تشکیل یک دولت ائتلافی دست یافته‌اند. توافق بین حزب مردم پاکستان به رهبری بوتو زرداری و حزب مسلم لیگ نواز پاکستان به رهبری نواز شریف که سه بار نخست‌وزیر این کشور بود، به روزهای بلاتکلیفی پایان داد. بوتو زرداری در یک کنفرانس مطبوعاتی اواخر شب در اسلام آباد تایید کرد که شهباز شریف، که در کنار او نشسته بود، نامزد ائتلاف برای نخست وزیری خواهد بود.
او افزود که پدرش آصف علی زرداری نامزد این ائتلاف برای ریاست جمهوری کشور خواهد بود.شهباز شریف، برادر کوچکتر نواز، گفت که این دو حزب تعداد تشکیل دولت را دارند و همچنین از حمایت سایر احزاب کوچکتر برخوردارند.
مسلم لیگ با 79 کرسی بزرگترین حزب و حزب مردم با 54 کرسی دوم است. آنها به همراه چهار حزب کوچکتر دیگر اکثریت را با 264 کرسی در مجلس در اختیار دارند. تأخیر در تشکیل دولت در این کشور 241 میلیونی مجهز به سلاح هسته‌ای باعث نگرانی شده است زیرا پاکستان با بحران اقتصادی در بحبوحه رشد اقتصادی آهسته و تورم بی‌سابقه و افزایش خشونت‌های شبه نظامیان دست و پنجه نرم می‌کند و نیاز به یک دولت باثبات با قدرت برای اتخاذ تصمیمات سخت دارد.
این در حالیست که نتایج انتخابات عمومی پاکستان در 8 فوریه نشان دهنده نارضایتی گسترده از نهادهای نظامی و غیرنظامی این کشور بود، اما به نظر میرسد که نتایجی برعکس آنچه بسیاری از رای دهندگان می‌خواستند را به همراه داشته است. نامزدهای مستقل وابسته به حزب تحریک انصاف پاکستان به رهبری عمران خان، نخست وزیر پیشین که تحت عنوان این حزب از شرکت در انتخابات منع شده بودند بیش از هر حزب بزرگ کرسی های پارلمان را از آن خود کردند، اما این تعداد کرسی برای به دست آوردن اکثریت کافی نبودند. محاسبات پارلمانی ائتلاف را ضروری می کند و عمران خان که به اتهام فساد در زندان به سر می برد از مذاکره با رقبای خود سرباز می زند.، عمران خان، ستاره کریکت که به رهبر پوپولیست اصلی تبدیل گشته است . او همانی است که ایده حل و فصل مذاکره با مخالفان سیاسی خود را رد می کند. او روایت قدرتمندی از قربانی شدن ساخته که نخبگان سیاسی پاکستان و توطئه های خارجی را مسئول مشکلات این کشور می داند. او ممکن است راه حل های واقع بینانه ارائه نکند، اما دریچه ای برای افراد ناتوان ایجاد می کند تا خشم و ناامیدی خود را تخلیه کنند. به نظر می رسد خان معتقد است که انقلاب می تواند به او قدرت بیشتری نسبت به پذیرش ایده یک پیمان ملی جدید بدهد. عمران خان به جای استفاده از موفقیت انتخاباتی حزب تحریک انصاف برای گفتگو با احزاب اصلی دیگر، پیشنهاد اتحاد را به دو حزب کوچک ارائه کرده است.
قطبی شدن سیاست، پرداختن به بدهی و کسری فزاینده پاکستان را دشوار می کند. پاکستان با تولید ناخالص داخلی 340 میلیارد دلاری باید نزدیک به 78 میلیارد دلار بدهی خارجی خود را قبل از سال 2026 بازپرداخت کند. اعمال مالیات بر بخش های کلیدی اقتصاد کشاورزی، املاک و مستغلات، خرده فروشی بدون اجماع سیاسی دشوار است. در میان بلاتکلیفی، شرکت‌های دولتی زیانده مختلف، از خطوط هوایی بین‌المللی پاکستان گرفته تا شرکت‌های توزیع برق کشور، که سالانه حدود 1.7 میلیارد دلار برای دولت هزینه می‌کنند، نمی‌توانند خصوصی شوند.پاکستان همچنین به یک استراتژی جامع برای مقابله با گروه های رادیکال نیاز دارد که اکنون مسئول حملات تروریستی در داخل کشور هستند اما زمانی به عنوان بخشی از جنگ غیرمتعارف علیه هند و راهی برای تامین نفوذ در افغانستان تشویق یا تحمل می شدند. به نظر میرسد با وضعیت فعلی ممکن است هواداران عمران خان در برخی استانها از جمله پنجاب دست به تظاهرات بزنند جز انکه یک توافق با وی صورت بپذیرد فقط یک دولت فراحزبی باثبات می تواند راه را برای خروج ارتش از سیاست هموار کند. همچنین می‌تواند به پاکستان کمک کند تا بتواند به ثبات اقتصادی دست یابد مسیری که بعید است ارتش به ان اجازه اقدام دهد.
